نویسندگان
چکیده
پژوهش حاضر باهدف بررسی عناصر اصلي گفتمان دولت پس از انقلاب اسلامی ایران انجام‌گرفته و برای تبیین عناصر اصلي گفتمان از رهیافت گفتمان لاکلائو و موف و به‌صورت توصیفی از کتاب¬ها و مقالات پژوهشی استفاده‌شده است. ازآنجاکه هر گفتمان دارای دال‌هایی است یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که گفتمان اصلاح¬طلبی دال¬هایی همچون آزادی، قانون¬گرایی، دموکراسی دینی، حقوق بشر و داشتن روابط عادلانه و آزاد با همه جهان را حول دال مرکزی مردم شکل دادند. در مقابل اصول¬گرایان با افزودن دال¬هایی چون عدالت، امنیت، ارزش‌ها، تهاجم فرهنگی و ... حول دال مرکزی ولایت، نظام معنایی خود را شکل داده‌اند.
Examining the discourse of governments after the Islamic Revolution of Iran (1357-1392)
Mohammad bagher Mokaramipour [1]
Farzaneh Dashti [2]
Bijan Mirzaei [3]
Abstract
The present research was conducted with the aim of investigating the main elements of the discourse of the government after the Islamic Revolution of Iran, and to explain the main elements of the discourse, Laclau and Mouffe's discourse approach and descriptive books and research articles were used. Since every discourse has signifiers, the findings of the research show that the reformist discourse forms signs such as freedom, legalism, religious democracy, human rights, and having fair and free relations with the whole world around the central signifier of the people. They gave. On the other hand, fundamentalists have formed their semantic system by adding signs such as justice, security, values, cultural invasion, etc. around the central sign of the province.
Key words: Reformism, fundamentalism, discourse, Ernesto Laclau and Chantal Mouffe
[1]PhD student in Political Science/Political Studies of the Islamic Revolution, Shahid University of Tehran, Tehran, Iran. Bagher.mokarami@ut.ac.ir
[2]PhD in Political Science, Islamic Azad University, Central Tehran Branch, Iran.
F.dashti.pol@iauctb.ac.ir
[3]Assistant Professor of Political Science, Islamic Azad University, Khorramabad Branch, Iran. Bizhan_mirzaee@khoiau.ac.ir
منابع
ازغندی، علیرضا (1378). سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، تهران: انتشارات قومس، چاپ اول.
بای، اکرم؛ نادرپور، بابک؛ مطلبی، مسعود (1398)، گفتمانهای سياسي اصلاح طلب و اصولگرا در ایران (1396-1392)، فصلنامه جامعه شناسی سیاسی ایران، سال دوم، زمستان 1398، صص 293-275
سلطانی گرد فرامرزی، مهدی؛ اشرفی، اکبر (1397)، مقایسه گفتمان هستهای در سیاست خارجی دولت نهم و دهم با گفتمان انقلاب اسلامی، فصلنامه مطالعات روابط بینالملل، سال یازدهم، شماره 42، صص 131-103
دهقانی فیروز آبادی؛ سید جلال؛ عطایی، مهدی (1393)، گفتمان هسته ای دولت یازدهم، فصلنامه مطالعات راهبردی، سال هفدهم، شماره 1
افتخاری، اصغر (1378). «چهره متغیر امنیت ملی: بررسی امنیت داخلی با رقابت سیاسی در جمهوری اسلامی ایران»، مطالعات راهبردی، سال 5، شماره 4، تابستان، صفحات 19-52.
ایزدی، رجب؛ رضاییپناه، امیر (1392). «مبانی اجتماعی و اقتصادی در گفتمانهای سیاسی مسلط در جمهوری اسلامی ایران»، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال 4، شماره 4، بهار، صفحات 47-74.
تاجیک، محمدرضا (1383). گفتمان، پادگفتمان و سیاست، تهران: نشر موسسه تحقیقات و توسعه انسانی، چاپ اول.
حقیقت، سیدصادق (1390). روششناسی علوم سیاسی، انتشارات دانشگاه مفید، چاپ اول، قم.
رضادوست، کریم؛ فاضلیپور، سیدهمنا (1394). «تحلیل جامعهشناختی گفتمان اصلاحطلبی و تاثیر آن بر تحولات اجتماعی ایران»، کنفرانس بینالمللی علوم انسانی، روانشناسی و علوم اجتماعی، تهران.
رضایی، حسن؛ نظری، بهزاد (1394). «مشارکت سیاسی در گفتمانهای اصولگرایی و اصلاحطلبی»، فصلنامه مطالعات افکار عمومی، سال 4، شماره 13، بهار، صفحات 5-26.
رهبری، مهدی (1386)، شکل گیري گفتمان انقلابی در ایران، پژوهش حقوق و سیاست، سال نهم، شماره 23، پاییز و زمستان 1386،
سلطانی، علیاصغر (1394). قدرت، گفتمان و زبان: ساز و کارهای جریان قدرت در جمهوری اسلامی ایران، تهران: نشر نی، چاپ چهارم.
دهقانی فیروزآبادی، سید جلال؛ ذبیحی، رضا (1391)، أثیر هویت اسالمی-انقالبی بر رفتار سیاست خارجی جمهوری اسالمی ایران در موضوع هسته ای (دوره خاتمی و احمدی نژاد)، فصلنامه علوم سیاسی، سال پانزدهم، شماره 59
صادقی جعفری، جواد؛ احمدی زهرانی، فرزانه (1401)، تحلیل محتوای سرمقاله روزنامه های اصلاح طلب و اصولگرا از منظر تاکید بر ارزش های نوسازی (مطالعه موردی روزنامه های کیهان و اعتماد)، ماهنامه جامعه شناسی سیاسی ایران، سال پنجم، مرداد 1401، صص 83-61
قاسمی، کریم؛ اقاربرست، محمدرضا؛ شفیعی، اسماعیل (1399). «مقایسه مواضع سیاسی دو رویکرد اصول گرایی و اصلاح طلبی در جمهوری اسلامی ایران»، سپهر سیاست، سال 7، شماره 25، تابستان، صفحات 48-76.
هنری، یدالله؛ آزرمی، علی (1392). «بررسی و تحلیل فرایند استقرار و انسجام یابی گفتمان انقلاب اسلامی براساس نظریه گفتمان لاکلاو و موفه»، پژوهشنامه انقلاب اسلامی، سال 2، شماره 8، بهار، صفحات 95-118.
انصاری، منصور؛ همتی نژاد، ناهید (1399)، تحولات مفهومی امر انقلابی در گفتمان اصلاح طلبی، فصلنامه اندیشه سیاسی در اسلام، شماره 23، بهار 1399، صص 139-105
حسینی زاده، سید ابوالفضل؛ حسینی زاده، سید محمد علی (1393)، مسئله آزادی در دو گفتمان اصول گرا و اصلاح طلب، سپهر سیاست، سال اول، شماره 1، پاییز 1393، صص 158-61
غلایم شکارسرای، محمدرضا (1395)، تحلیل گفتمان سیاست های قومی پس از انقلاب اسلامی (1368-1376)، فصلنامه مطالعات راهبردی سیاست گذاری عمومی، دوره ششم، شماره 20
مجیدی، حسن؛ رحیمی نیا، محسن (1397)، تحلیل گفتمان اعتدال در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم، فصلنامه پژ<هش ای راهبردی سیاست، سال هفتم، شماره 25، تابستان 1397
Foucault, Mishel (1974). The archaeology of knowledge, London, Taristock.
Laclau, Ernesto & Mouffe, Chantal (1985). Hegemony and Socialist Strategy, London,Verso.
کلیدواژه‌ها
